Kilka lat zajęło mi, żebym dojrzała do napisania recenzji perfum YSL Black Opium EDP i odrazu zaznaczam, że nie jest to wpis sponsorowany. Słyszałam wiele opinii na ich temat typu: "nijakie", "dziecinne", "nudne", "bez polotu" itp. itd. Dotychczas opisywałam dla Was kilka zapachów z marki Yves Saint Laurent, które możecie przeczytać pod zbiorczym odnośnikiem:
https://www.perfumellablog.pl/search?q=yves+saint+laurent
Nawet ostatnio obawiałam się, że napisanie może nie dojść do skutku; kiedy jestem wyczerpana energetycznie / mentalnie, to nic dobrego z tego nie wyniknie, ale "ostatkiem" sił witalnych postanowiłam kilka słów, może nieco chaotycznych, napisać. Ponadto recenzja perfum jaką zwykle pisałam na stronie, nie ważne czy drogich czy tych z niżej półki, powinna wyglądać podobnie jak scenariusz filmowy czyli najpierw ekzpozycja, następnie konflikt, wzrost akcji, punkt kulminacyjny, spadająca akcja a na końcu rezulucja... Jednakże tego dziś nie zastosuję, bo mam chaos myślowy, wszystko chciałabym naraz Wam powiedzieć. Niech wiosna w końcu przyjdzie, zima mnie totalnie przygnębia. Z całą pewnością testowanie raz po raz Black Opium EDP poprawiło mi nastrój, bo ten zapach mimo mrocznej nazwy jest radosny i stosowanie jest zawsze czystą przyjemnością.
O wodzie perfumowanej Black Opium zrobiło się głośno w 2014, stały się przełomem w dziedzinie perfum, bo chyba nikt tak mocno nie ukazał wanilii i kawy w orientalny sposób, racząc nas słodyczą od początku do końca. Niemniej jednak przez odbiorców nie jawił się jako szczyt sztuki perfumiarskiej a towarem mainstreamowym, przereklamowanym. Nie ma nic wspólnego z dawnym, klasycznym Opium, zresztą nadal dostępym na rynku.
Otwarcie kompozycji jest dosadne, oczywiste, słodkie, kawowo – waniliowe, ciepłe, gładkie, momentami wręcz infantylne, znacznie mocniejsze niż przedstawiana kiedyś na blogu woda toaletowa. Świeżość, której probówałam się doszukiwać, przychodziła późno albo wcale. Gruszka dodaje minimalnie świeżości, trudnej do uchwycenia, raczej sprawia, że kompozycja jest pudrowa, "sucha", najszybciej wyczuwam poza oczywistą kawą i wanilią także gorzki migdał, kaszmirowe miękkie drewno i wszechobecną ostatnio paczulę nadającą nieco "podmokłego", piwnicznego akcentu. Taka jest właśnie paczula, nieobliczalna i dziwna. Najlepiej wplątuje się w orientalne aromaty, dodając niekiedy chłodu całości.
Pierwsze pytanie każdego kolejnego klienta o dany zapach powtarzane od wielu wielu lat to "czy te perfumy są trwałe?" może sprzedawcę doprowadzić do granic wytrzymałości. W Polsce w latach 90-tych był wysyp podróbek perfum światowych marek stąd nie powinno takie pytanie dziwić. Odpowiadając na owe pytanie muszę przyznać, że Black Opium EDP ma średnią trwałość, na mojej skórze i generalnie ubraniu nie utrzymuje się wystarczająco długo, znika średnio po 4 godzinach i stosuję je ponownie.
BO EDP to świetna propozycja prezentowa dla miłośników kawy – od rozpuszczalnej po latte z waniliowymi dodatkami, do tego trochę migdałowych pralinek i można czuć się jak smakowity deser. Zapach polecany do noszenia jesienią i zimą, ale sprawdźcie Kochani w upalne lato – albo ból głowy gwarantowany, bo to "broń masowego rażenia" albo radość, że rozwinął się najpiękniej jak tylko mógł. Można go kochać albo nienawidzieć, podobnie jak perfumowego szlagiera takiego jak Angel czy Alien, nie wspominając o Minotaur. Nie wiem czy wszechobecne wówczas reklamy czy mój gust – stwierdzam, iż nie jest to zapach super elegancki, dojrzały, szlachetny, jest za to dosłownie "smakowity", otulający, dymny, choć prosty w odbiorze, ale za to "treściwie" kawowy. Nie próbuję Was przekonywać do tego pachnidła, ostateczną ocenę pozostawiam Wam.
Dajcie znać czy jest to Wasz ulubiony zapach "ze stajni" Yves Saint Laurenta czy wolicie coś bardziej energetycznego i świetlistego jak chociażby Mon Paris? Czekam na Wasze komentarze, również na instagramie.
Pozdrawiam Was serdecznie i do przeczytania w kolejnym blogowym wpisie na Perfumellablog.pl
